Δημιουργία Ομάδας

Δημιουργήθηκε μια ομάδα άμεσης ενημέρωσης (1dimermo@googlegroups.com) στην οποία όποιος συμμετέχει θα λαμβάνει email για κάθε καινούρια ανάρτηση στο ιστολογιό μας. Όποιος ενδιαφέρεται για συμμετοχή στην άμεση ενημέρωση, μπορεί να στείλει ένα email στην διεύθυνση του ιστολογίου μας.

Από κ. Νεκτάριος

Ηλιακό Σύστημα

Από κ. Νεκτάριος

Το Τροπάριο Της Κασσιανής

Από κ. Νεκτάριος

Ακάθιστος Ύμνος

Από κ. Νεκτάριος

Μαρία Φαραντούρη - Ο Εφιάλτης της Περσεφόνης

Από κ. Νεκτάριος

Ο θάνατος του Διγενή

Ο Διγενής ψυχομαχεί κι γη τον ετρομάσσει
Βροντά κι αστράφτει ο ουρανός και σείετ' ο πάνω κόσμος
κι ο κάτω κόσμος άνοιξε και τρίζουν τα θεμέλια
κι η πλάκα τον ανατριχιά, πώς θα τον εσκεπάσει
πώς θα σκεπάσει τον αητό, τση γης τον αντρειωμένο

Σπίτι δεν τον εσκέπαζε, σπηλιά δεν τον εχώρει
τα όρη εδιασκέλιζε, βουνού κορφές επήδα
χαράκι αμαδολόγανε και ριζιμιά ξεκούνειε
Στο βίτσιμα 'πιανε πουλιά, στο πέταμα γεράκια
στο γλάκιο και στο πήδημα τα 'λάφια και τ' αγρίμια
Ζηλεύει ο Χάρος, με χωσιά μακρά τον εβιγλίζει
κι ελάβωσέ του την καρδιά και την ψυχή του πήρε

Τρίτη εγεννήθη ο Διγενής και Τρίτη θα πεθάνει
Πιάνει καλεί τους φίλους του κι όλους τους αντρειωμένους
Να 'ρθει ο Μηνάς κι ο Μαυραϊλής, να 'ρθει κι ο γιος του Δράκου
να 'ρθει κι ο Τρεμαντάχειλος, που τρέμει η γη κι ο κόσμος
Κι επήγαν και τον ήβρανε στον κάμπο ξαπλωμένο
Βογκάει, τρέμουν τα βουνά, βογκά, τρέμουν οι κάμποι

Σαν τι να σ' ήβρε Διγενή και θέλεις να πεθάνεις
Φίλοι, καλώς ορίσατε, φίλοι κι αγαπημένοι
συχάσατε, καθίσατε κι εγώ σας αφηγιέμαι

Της Αραβίνας τα βουνά, της Σύρας τα λαγκάδια
που εκεί συνδυό δεν περπατούν, συντρείς δεν κουβεντιάζουν
παρά πενήντα κι εκατό και πάλε φόβον έχουν
κι εγώ μονάχος πέρασα, πεζός κι αρματωμένος
με τετραπίθαμο σπαθί, με τρεις οργιές κοντάρι
Βουνά και κάμπους έδειρα, βουνά και καταράχια
νυχτιές χωρίς αστροφεγγιά, νυχτιές χωρίς φεγγάρι

Και τόσα χρόνια που 'ζησα 'δώ στον απάνω κόσμο
κανέναν δεν φοβήθηκα από τους αντρειωμένους
Τώρα είδα έναν ξιπόλητο και λαμπροφορεμένο
που 'χει του ρίσου τα πλουμιά, της αστραπής τα μάτια
με κράζει να παλέψουμε σε μαρμαρένια αλώνια
κι όποιος νικήσει από τους δυο να παίρνει τη ψυχή του

Κι επήγαν και παλέψανε στα μαρμαρένια αλώνια
κι όθε χτυπάει ο Διγενής, το αίμα αυλάκι κάνει
κι όθε χτυπάει ο Χάροντας, το αίμα τράφο κάνει.

Από Γιάννης Β.

Άλκη Ζέη

Η ΄Αλκη Ζέη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1925. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών και στο Κινηματογραφικό Ινστιτούτο της Μόσχας. Το μυθιστόρημά της "Το καπλάνι της βιτρίνας" εκδόθηκε το 1963. Η Ζέη, περνώντας μέσα από ιστορικά περιστατικά της τελευταίας πεντηκονταετίας στην Ελλάδα, που τα εμπλουτίζει με βιωματικά στοιχεία τα οποία, σε συνδυασμό με την οπτική της γωνία, καθορίζουν την αμεσότητα και την αποτελεσματικότητα της γραφής, εύστοχα ταυτίστηκε με την αντίληψη ενός προικισμένου παιδιού και κατόρθωσε να δώσει στα έργα της μια καθολικότητα και μια διανθρώπινη διάσταση που την επιβεβαιώνει η επιτυχία της στις πολλές μεταφράσεις του έργου της σε ξένες γλώσσες. "Το καπλάνι της βιτρίνας", έχει βραβευτεί στις Η.Π.Α. με το βραβείο Mildred L. Batchelder, για το καλύτερο ξένο παιδικό βιβλίο μεταφρασμένο στα αγγλικά (1968) και έχει μεταφραστεί σε 30 γλώσσες.

Από Εύα Κ.

Τζάνι Ροντάρι

Ο Τζάνι Ροντάρι (1920-1980) εργάστηκε για αρκετά χρόνια ως δάσκαλος, αλλά ασχολήθηκε κυρίως με τη δημοσιογραφία, την οποία υπηρέτησε ως διευθυντής εφημερίδων και περιοδικών. Το 1944 εντάχθηκε στο Κομουνιστικό Κόμμα της Ιταλίας. Βέβαια, η ιδιότητα με την οποία έγινε γνωστός τόσο στη χώρα του όσο και διεθνώς είναι αυτή του συγγραφέα παιδικών βιβλίων. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε ολόκληρο τον κόσμο (πολλά από αυτά κυκλοφορούν και στα ελληνικά) και έχουν διαβαστεί από εκατομμύρια παιδιά. Το 1970 του απονεμήθηκε το βραβείο Άντερσεν, η μεγαλύτερη διάκριση διεθνώς για συγγραφέα παιδικής λογοτεχνίας.

Από Κλαίρη Χ.

Βρετανικό Μουσείο

Από κ. Νεκτάριος

Ανέκδοτα

Ρωτάει ο δάσκαλος τον τοτο :

- τοτέ που βρίσκεται η Αγγλία?

-στη σελίδα 53 του βιβλίου της γεωγραφίας κύριε

Ήταν ένας Έλληνας, ένας Πέρσης και ένας ............ πρόπερσις.

Ήταν ένας Έλληνας ένας Γερμανός και ένας Ισπανός και ήταν πανώ σε ένα αεροπλάνο και πέφτει ο Γερμανός και πέφτει στη γη πέφτει ο Ισπανός και το αλεξίπτωτο δεν άνοιγε και πέφτει και ο Έλληνας και το αλεξίπτωτο ανοίγει και τότε παίρνουν Γερμανοί και πυροβολούν τον Έλληνα και δεν έπαθε τίποτα τότε κατεβαίνουν από το αεροπλάνο και του λένε γιατί δεν έπαθες τίποτα: Έλληνας γιατί φορούσα αλεξίσφαιρο.

Tι είναι πράσινο και γίνεται κόκκινο;

Tι είναι μπλε και γίνεται μοβ;

Tι είναι κίτρινο κελαηδάει ζει σε κλουβί και το βλέπουν οι οδηγοί;

Από Μανώλης Μ.

Οδυσσέας Ελύτης

Ο Οδυσσέας Ελύτης γεννήθηκε στις 2 Νοεμβρίου του 1911 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Ήταν το τελευταίο από τα έξι παιδιά του Παναγιώτη Αλεπουδέλλη και της Μαρίας Βρανά.

Το 1978 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ενώ το 1979 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Η αναγγελία της απονομής του βραβείου από την Σουηδική Ακαδημία έγινε στις 18 Οκτωβρίου "για την ποίησή του, που με φόντο την ελληνική παράδοση, με αισθηματοποιημένη δύναμη και πνευματική οξύνοια ζωντανεύει τον αγώνα τού σύγχρονου ανθρώπου για ελευθερία και δημιουργία" σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης. Ο Ελύτης παρέστη στην καθιερωμένη τελετή απονομής του βραβείου στις 10 Δεκεμβρίου του 1979 , παραλαμβάνοντας το βραβείο από τον βασιλιά Κάρολο Γουστάβο και γνωρίζοντας παγκόσμια δημοσιότητα. Τον επόμενο χρόνο κατέθεσε το χρυσό μετάλλιο και τα διπλώματα του βραβείου στο Μουσείο Μπενάκη. Την απονομή του Νομπέλ, ακολούθησαν τιμητικές διακρίσεις εντός και εκτός Ελλάδας, μεταξύ αυτών και η απονομή φόρου τιμής σε ειδική συνεδρίαση της Βουλής των Ελλήνων, η αναγόρευση του σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου της Σορβόνης, η ίδρυση έδρας νεοελληνικών σπουδών με τίτλο "Έδρα Ελύτη", στο πανεπιστήμιο Rutgers του Νιου Τζέρσεϊ, καθώς και η απονομή του αργυρού μεταλλίου Benson από τη Βασιλική Φιλολογική Εταιρεία του Λονδίνου.

Ο Οδυσσέας Ελύτης αποτέλεσε έναν από τους τελευταίους εκπροσώπους της λογοτεχνικής γενιάς του '30, ένα από τα χαρακτηριστικά της οποίας υπήρξε το ιδεολογικό δίλημμα ανάμεσα στην ελληνική παράδοση και τον ευρωπαϊκό μοντερνισμό. Ο ίδιος ο Ελύτης χαρακτήριζε τη δική του θέση στη γενιά αυτή ως παράξενη σημειώνοντας χαρακτηριστικά: "από το ένα μέρος ήμουνα ο στερνός μιας γενιάς, που έσκυβε στις πηγές μιας ελληνικότητας, κι απ' την άλλη ήμουν ο πρώτος μιας άλλης που δέχονταν τις επαναστατικές θεωρίες ενός μοντέρνου κινήματος". Το έργο του έχει επανειλημμένα συνδεθεί με το κίνημα του υπερρεαλισμού.

Κάποια από τα έργα του είναι:

Ποιήματα
«Προσανατολισμοί», (1940)
«Ήλιος ο πρώτος, παραλλαγές πάνω σε μιαν αχτίδα», (1943)
«Τα Ετεροθαλή», (1974)
«Σηματολόγιον», (1977)
«Μαρία Νεφέλη», (1978)
«Τρία ποιήματα με σημαία ευκαιρίας», (1982)
«Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου», (1984)
«Ο Μικρός Ναυτίλος», (1988)
«Δυτικά της λύπης», (1995)
«Η ποδηλάτισσα»
«Ήλιος ο πρώτος», (1943)
«Άξιον Εστί», Μίκης Θεοδωράκη
Πέθανε στις 18 Μαρτίου του 1996 από ανακοπή καρδιάς, στην Αθήνα.

Από Μαρία Β.

Μάνος Κοντολέων

Ο Μάνος Κοντολέων γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946. Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Ασχολείται με τη λογοτεχνία από τα παιδικά του χρόνια. Γράφει μυθιστορήματα, διηγήματα, παραμύθια και κριτικά σημειώματα. Συνεργάτης πολλών εφημερίδων, περιοδικών, τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών. Αντιπρόεδρος του ελληνικού τμήματος της Unicef. Μέλος του Δ.Σ του ΕΚΕΒΙ και της Εταιρείας Συγγραφέων. Βραβευμένος με Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας το 1998 Μυθιστόρημά του έχει αναγραφεί στον Διεθνή Τιμητικό Πίνακα της ΙΒΒΥ, ενώ είναι υποψήφιος για το Διεθνές Βραβείο Aντερσεν για το 2002. Μυθιστορήματά του έχουν μεταφραστεί και κυκλοφορούν στη Γαλλία και στις ΗΠΑ. Μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει πάνω από 40 βιβλία του -άλλα από αυτά ανήκουν στην παιδική λογοτεχνία, άλλα στη λογοτεχνία για νέους και άλλα στη λογοτεχνία που απευθύνεται σε ενήλικες αναγνώστες. Ζει στην Αθήνα μαζί με την επίσης συγγραφέα αλλά και
μεταφράστρια σύζυγό του Κώστια και τα δυο παιδιά τους, την Αννα που ασχολείται με το θέατρο και τη λογοτεχνία και τον Δομήνικο που είναι δημοσιογράφος.

Μυθιστορήματα

1."'Ενα κι ένα κάνουν όσα θες"(μαζί με την Τιτίνα Δανέλλη)
Καστανιώτης,1988, σελ. 135 (εξαντλημένο).
2. "Αφήγηση" Καστανιώτης, 1981, σελ. 75.
3. "Με στοιχεία προσωπικών συνεντεύξεων" Καστανιώτης,1984.Πατάκης,
1996, σελ. 188.
4. ""Τα φώτα!" είπε" Καστανιώτης,1986. Πατάκης,1995, σελ. 231.
5. "Αποφάσισα να σκοτώσω τον Ερμόλαο" Ρόπτρον,1989. Δελφίνι 1993.
Πατάκης 2002, σελ. 90.
6. "Ιστορία Ευνούχου" Πατάκης 2000, σελ. 25.

Διηγήματα

1. "Κι η σιδερώστρα έκοβε την τηλεόραση στα δυο" Καστανιώτης,1982, σελ. 106.
('Επαινος Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών)
2. "Ερωτικές ιστορίες μιας παιδικής ηλικίας" Πατάκης 1992. 1998, σελ. 82.
3. "Στο περιθώριο", Ελληνικά Γράμματα, 2000.

Ειδική Έκδοση

"Δόξα και δάκρυ" - η ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων από το 1896
έως τις μέρες μας(σε συνεργασία με τον Δημήτρη Κωνσταντάρα)
-Πατάκης, 2000, σελ. 335.

Για εφήβους και νέους

1. "Οι δυο τους κι άλλοι δύο" (νουβέλα) 'Αμμος,1987. Πατάκης,1994., σελ. 80.
(Βραβείο Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου)
2. "Μαγική Μητέρα" (διηγήματα) Δελφίνι, 1992. Πατάκης 2000,σελ 98.
3."Γεύση Πικραμύγδαλου" (μυθιστόρημα) Πατάκης,1995, σελ. 265.
4. "Μάσκα στο φεγγάρι" (μυθιστόρημα) Πατάκης 1997- Κρατικό Βραβείο 1998.
5. "Ροκ Ρεφρέν" (μυθιστόρημα) Πατάκης, 1999, σελ. 25.

Για παιδιά

1. "Κάποτε στην Ποντικούπολη" (παραμύθι) Καστανιώτης,1979, σελ. 71.
2. "Η Γη, το σπίτι μου -'Εξι Παραμύθια για το περιβάλλον" Εστία, 1979, σελ. 79.
3. "Ο Φωκίων ήταν ελάφι" (παραμύθι) Καστανιώτης,1979, σελ. 91
('Επαινος Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών).
4. "Η 'Αννα και το τζιτζίκι" (παραμύθια) Καστανιώτης,1980, σελ. 62.
5. "Ο Εέ από τ'άστρα" (μυθιστόρημα) Καστανιώτης,1981, σελ. 106.
(Βραβείο Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών)
6. "Ο χιονάνθρωπος που δεν ήθελε να λιώσει" (παραμύθια)ΑΣΕ,1982.
Δελφίνι 1993. Πατάκης 1998, σελ. 37 κ.α.

Από Αφροδίτη Π.

Οστά Ζώων

Οστά ζώων από Μουσείο της Αλόννησου.

Από Σπύρος Μ.Κ.

Ψηφιδωτό

Ψηφιδωτό καλείται η τεχνική επένδυσης επιφανειών με μικρές, συνήθως τετράγωνες, ψηφίδες από φυσικά πετρώματα ή υαλόμαζα οι οποίες προσκολλώνται σε κατάλληλα διαμορφωμένο υπόστρωμα από ασβεστοκονίαμα δημιουργώντας περίτεχνα διακοσμημένες επιφάνειες.

Καταγωγή
Τα παλαιότερα σωζόμενα ψηφιδωτά εντοπίζονται στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου και ιδιαίτερα στη Μικρά Ασία και χρονολογούνται στον 8ο π.Χ. αιώνα. Από τον χώρο της Ανατολικής Μεσογείου, η τεχνική των ψηφιδωτών μεταλαμπαδεύτηκε στη Ρώμη τον 1ο π.Χ. αι. και από εκεί σε ολόκληρη τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Οι Ρωμαίοι ήταν οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν ψηφιδωτά σε επιτοίχιες εφαρμογές στα τεχνητά σπήλαια που αφιέρωναν στις Μούσες (Μωσαϊκό).
Τη μεγάλη τους ακμή γνωρίζουν οι ψηφιδωτές διακοσμήσεις κατά τη διάρκεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Οι Βυζαντινοί εκτός από επιδαπέδια και επιτοίχια ψηφιδωτά έφτιαχναν και φορητές ψηφιδωτές εικόνες.

Βυζαντινό ψηφιδωτό
Τα βυζαντινά επιτοίχια ψηφιδωτά φιλοτεχνούνταν με άμεση τοποθέτηση των ψηφίδων πάνω σε ειδικά προετοιμασμένη επιφάνεια ασβεστοκονιάματος που αποτελείται από διάφορα στρώματα:
1. Το κατώτερο στρώμα, πάχους 2,5 εκ., αποτελείται από ακοσκίνιστα υλικά: μαρμαρόσκονη, ασβέστη, τουβλόσκονη και κομμένο άχυρο, που δίνει όγκο στο κονίαμα, δένει τα υλικά μεταξύ τους και διευκολύνει την απορρόφηση της υγρασίας. Πριν στεγνώσει αυτό το κονίαμα, με την άκρη του μυστριού δημιουργούσαν πάνω του κυματιστές αυλακώσεις ώστε να κολλήσει το επόμενο στρώμα κονιάματος.
2. Το επόμενο στρώμα, πάχους 1,5 – 2 εκ., περιλαμβάνει τα ίδια υλικά κοσκινισμένα και με λεπτότερη σύνθεση.
3. Το τρίτο στρώμα, πάχους 1 – 1,5 εκ., έχει κοσκινιστεί δύο ή τρεις φορές και δεν περιέχει άχυρο.Τα κονιάματα στερεώνονται μεταξύ τους με ισχυρά καρφιά με επίπεδα κεφάλια. Γενικώς το τρίτο στρώμα, που ήταν το στρώμα υποδοχής των ψηφίδων, βαφόταν με «κόκκινο της γης». Ο ψηφοθέτης δούλευε με προσχέδιο σε μονοχρωμία με καστανό ή μαύρο χρώμα. Στα βυζαντινά ψηφιδωτά οι ψηφίδες ήταν ανισομεγέθεις. Συνήθως πολύ μικρές ψηφίδες χρησιμοποιούσαν για τα πρόσωπα και γενικότερα τα γυμνά μέρη των μορφών, ενώ οι μεγαλύτερες στα ενδύματα και στον κάμπο της παράστασης. Όλες αυτές οι ψηφίδες εμφυτεύονταν μία μία πάνω στον φρέσκο σοβά με διαφορετικές κλίσεις, πράγμα που επέτρεπε την καλύτερη δυνατή εκμετάλλευση του εξωτερικού φωτός. Εννοείται ότι η ψηφοθέτηση γινόταν τμηματικά και μερικές φορές διακρίνεται το σημείο ραφής των επιφανειών, αλλά το ενιαίο κοκκινωπό χρώμα πάνω στο σοβά εξασφάλιζε την ενότητα του συνόλου. Όπως είναι φανερό, πρόκειται για τεχνική πολυδάπανη και δύσκολη

Από Εύα Κ.

Ιούλιος Βερν

Ο Ιούλιος Βέρν ο πιο πολύμεταφρασμένος συγγραφέας της παγκόσμιας λογοτεχνίας γεννήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου στη Νάντη. Μεγάλωσε σε πολύ αυστηρό περιβάλλον και ο πατέρας του τον προόριζε για δικηγόρο, ενώ ο ίδιος λάτρευε τη θάλασσα και τα περιπετειώδη ταξίδια. Πήρε δίπλωμα της νομικής αλλά ήταν ήδη πολύ πιο πριν γνωστός από τα μυθιστορήματά του.
Το 1857 παντρεύτηκε μια νεαρή χήρα την Ονορίνα Μορέλ και συνέχισε να γράφει ενώ εργαζόταν ως χρηματομεσίτης.
Ο Ιούλιος Βέρν έγραψε εξήντα πέντε μυθιστορήματα και δεκαοκτώ νουβέλες γεμάτα περιπέτειες, δράση και φανταστικά ταξίδια. Από πολλούς θεωρείται πατέρας των μυθιστορημάτων επιστημονικής φαντασίας.

Από τα πιο γνωστά του έργα είναι τα:
Είκοσι χιλιάδες λεύγες κάτω από τη θάλασσα, Από τη γη στη Σελήνη, Ταξίδι στο Κέντρο της Γης και ο Γύρος του Κόσμου σε 80 Ημέρες.
Πέθανε στις 24 Μαρτίου του 1905 στο σπίτι του στην Αμιένη.

Από Γιάννης Β.

Λιζ Κέσλερ

Η Λιζ Κέσλερ γεννήθηκε το 1966 στο Σάουθπορτ στην Αγγλία.
Ονειρευόταν να γίνει συγγραφέας από την ηλικία των εννέα ετών, όταν δημοσιεύτηκε το πρώτο ποίημά της σε μια τοπική εφημερίδα.
Έχει εργαστεί ως δασκάλα και δημοσιογράφος και σήμερα είναι σύμβουλος εκδόσεων, ενώ παράλληλα διδάσκει δημιουργική γραφή στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ.
Πριν μετακομίσει σ' ένα μαγευτικό σπίτι στο Μάντσεστερ, ζούσε επί δέκα χρόνια σ' ένα στενό σκάφος σε κάποιο ποτάμι της Αγγλίας.
Η "Πυρά της Έμιλι Γ.", είναι το πρώτο της βιβλίο, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Ψυχογιός", γεννήθηκε από ένα ποίημα που έγραψε για μια γοργόνα και έχει αγαπηθεί για τη φρεσκάδα, τη μαγεία και τους αξέχαστους χαρακτήρες του. από τις εκδόσεις "Ψυχογιός" κυκλοφορεί επίσης το βιβλίο "Η Έμιλι Γ. και το τέρας από τα βάθη της θάλασσας", ενώ ετοιμάζονται και άλλα μυθιστορήματά της. (2008) Η Έμιλι Γ. και το κάστρο στην ομίχλη , Ψυχογιός (2007) Η Έμιλι Γ. και το τέρας από τα βάθη της θάλασσας , Ψυχογιός (2006) Η ουρά της Έμιλι Γ. , Ψυχογιός

Από Σοφία Β.

Φωτεινή Τσάμπρα

Η Φωτεινή Τσάμπρα είναι υποψήφια διδάκτωρ, πτυχιούχος του Τμήματος Ιστορίας - Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, απόφοιτος του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών και μεταφράστρια της γαλλικής γλώσσας.Εργάστηκε σαν ερευνήτρια και δίδαξε στο τμήμα Μουσειοπαιδαγωγικής Εκπαίδευσης και στο Τμήμα Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Επινόησε και ερμήνευσε εκπαιδευτικά προγράμματα ποικίλου περιεχομένου για παιδιά, στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού και σε διάφορα μουσεία της Ελλάδας, δίδαξε σε παιδιά με ιδιαίτερες ικανότητες και έγραψε παραμύθια σε γραφή Braille. Εκπονεί, πρωτότυπα προγράμματα μουσειολογικού – μουσειοπαιδαγωγικού ενδιαφέροντος, σε συνεργασία με Πανεπιστήμια, Σχολεία (δημόσια και ιδιωτικά), Πινακοθήκες, Μουσεία καθώς και Ιστορικούς – Αρχαιολογικούς χώρους.Γράφει στίχους για παιδικά τραγούδια και ασχολείται με τη συγγραφή παραμυθιών, θεατρικών έργων και βιβλίων για παιδιά.Παράλληλα, από το 2003 μέχρι σήμερα, επινοεί και ερμηνεύει πρωτότυπα εκπαιδευτικά προγράμματα για παιδιά στο Τμήμα Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων και Ξεναγήσεων, της Διεύθυνσης Πινακοθήκης και Μουσείων του Πολιτισμικού Οργανισμού του Δήμου Αθηναίων.

Από Εύα Κ.

Ζωή Σκαλίδη

Η Ζωή Σκαλίδη γεννήθηκε στα Χανιά της Κρήτης. Σπούδασε Κοινωνική Λειτουργός στην Αθήνα και είναι πτυχιούχος του τμήματος Σκηνοθεσίας Κινηματογράφου της Σχολής του Λυκούργου Σταυράκου.Εργάστηκε σε ταινίες μικρού μήκους, σε τηλεοπτικές παραγωγές, σκηνοθέτησε θεατρικές παραστάσεις για παιδιά, φοιτητές, άτομα με ιδιαίτερες ικανότητες (με ολική τυφλότητα, αυτισμό) και ηλικιωμένους.
Δίδαξε θεατρικό παιχνίδι σε δημόσια και ιδιωτικά εκπαιδευτήρια ενώ από το 1993 έως και το 2005, ήταν ιδιοκτήτρια γραφείου οργάνωσης παιδικών ψυχαγωγικών εκδηλώσεων, με την επωνυμία « Η Σκηνούλα μας».
Παράλληλα, από το 1983 ως το 2004, ασχολήθηκε με την επινόηση προγραμμάτων σε παιδικές κατασκηνώσεις (στους τομείς: ψυχαγωγία, χειροτεχνία, συντονισμός).Από το 1999 έως και το 2007 εργάστηκε στον κουκλοθίασο «Αθηναϊκές Μαριονέτες»,στις παραστάσεις «Πινόκιο», «Αίσωπος 2000», « Κοπέλια», «Λίμνη των Κύκνων», «Οδύσσεια» όπου σκηνοθετούσε η Κάρμεν Ρουγγέρη. Επίσης, σκηνοθετεί θεατρικές παραστάσεις για παιδιά και διδάσκει σε σεμινάρια, με θέματα την παιδική ψυχαγωγία, το κουκλοθέατρο, το θεατρικό παιχνίδι κ. τ. λ. Εδώ και καιρό, επινοεί ομαδικά και επιτραπέζια παιχνίδια και ασχολείται με τη συγγραφή βιβλίων για παιδιά. Σήμερα έχει τον κουκλοθίασο με την επωνυμία «μαριονέτες με … ζωή» όπου παρουσιάζει το θεατρικό μιούζικαλ για παιδιά άνω των τριών ετών, «Μια τρελή Ποντικοοικογένεια» με δεκαοχτώ χειροποίητες μαριονέτες που κατασκευάστηκαν από την ίδια.

Από Εύα Κ.

Μενέλαος Λουντέμης

Ο Μενέλαος Λουντέμης γεννήθηκε το 1912 στην Κωνσταντινούπολη. Το πραγματικό του όνομα ήταν Δημήτριος Βαλασιάδης. Ήταν πρόσφυγας και αναγκάστηκε να δουλεύει, κάνοντας διάφορες δουλειές. Περιπλανήθηκε σε πολλές πόλης(Αίγινα, Έδεσσα, Κοζάνη, Βόλος, Αθήνα) και έτσι απέκτησε μια πνευματική καλλιέργεια, που τον βοηθάει στο λογοτεχνικό του έργο. Το 1938 διορίζεται βιβλιοθηκάριος, παρακολουθεί μαθήματα στην φιλοσοφική σχολή και την περίοδο της κατοχής παίρνει μέρος στην αντίσταση και αργότερα εξορίζεται από την Ελλάδα. Εκείνη την εποχή κάνει πολλά ταξίδια και φτάνει ως την Κίνα και το Βιετνάμ. Επιστρέφει το 1976 στην Ελλάδα και το 1977, πεθαίνει από καρδιακή προσβολή.
Έργα του είναι:

Περιμένοντας το ουράνιο τόξο, Καληνύχτα Ζωή, Βουρκωμένες μέρες, Οι κερασιές θα ανθήσουν και φέτος, Ένα παιδί μετράει τα άστρα κ.α.

Από Μανώλης Μ.

Πηνελόπη Δέλτα

Η Πηνελόπη δέλτα γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 1874 και πέθανε στην Αθήνα το 1941.

Έζησε στο Liverpool στο Πειραιά στη Χίο και σε αλλες πολεις της Ευρώπης. τα βιβλία της αναφέρονται κύριος σε εθνικά και ιστορικά γεγονότα. Έργα της είναι:

Για την πατρίδα, Παραμύθι χωρίς όνομα, Ο μαγκας, Τα μυστικά του βάλτου και άλλα.

Πέθανε την ήμερα που οι Γερμανοί έμπαιναν στην Αθηνα.

Από Μανώλης Μ.

Σπάρτη

Σύμφωνα με την παράδοση που μας παραδίδει ο Ηρόδοτος, ο Αριστόδημος οδήγησε τους Δωριείς στη Σπάρτη. Toν διαδέχτηκαν οι δίδυμοι γιοί τoυ, ο ΕυρυσΘένης και ο Προκλής, μοιραζόμενοι τη βασιλεία, ύστερα από χρησμό της ΠυΘίας. Σύντομα, το σπαρτιατικό κράτος, κάτω από το ιδιότυπο αυτό καΘεστώς της διπλής βασιλείας, προσπάΘησε να προφυλάξει τα σύνορά τoυ αλλά και να επεκταΘεί . Ετσι, κατέλαβε διαδοχικά την Πελλάνα, τη Σελλασία, την Αιγύτιδα (περιοχή κοντά στη Μεγαλόπολη), τη Φάρι, τις ΓερόνΘρες ( σημερινό Γεράκι) και τΙς Αμύκλες, που ενσωματώΘηκαν στη Σπάρτη ως πέμπτη κώμη. Στη συνέχεια κατέλαβε την περιοχή του Ελους και την εύφορη πεδιάδα της Στενυκλάρου στη Μεσσηνία. Συχνές, επίσης, ήταν και οι ουγκρούοεις με τους Αρκάδες και τους Αργείους, των οποίων τη δύναμη εξουδετέρωσε στα μέσα του 6ου π.Χ. αιώνα.
Ακoλoύθηοε μια μακρά περίοδος ηγεμoνίας της Σπάρτης ανάμεσα στΙς πόλεις της Πελοποννήσου και πολύ συχνά ολόκληρης της Ελλάδας. Σε όλη τη διάρκεια των κλασικών και των ελληνιστικών χρόνων η Θέση της μέσα στην ελληνική ιστορία είχε μεγάλη σημασία. Ετσι, η συμβολή της στον πόλεμο κατά των Περσών υπήρξε καΘοριστική τόσο στη μάχη των Θερμοπυλών όσο και στη μάχη των Πλαταιών. Λίγες δεκαετίες μετά τα περσικά, Θα αρχίσει η μακρόχρονη διαμάχη ανάμεσα στην ΑΘήνα και τη Σπάρτη για την ηγεμονία των ελληνικών πόλεων, που Θα καταλήξει στην επικράτηση της Σπάρτης, το 405 π.Χ. στους Αιγός Ποταμούς. Η νικήτρια του πελοποννησιακού πολέμου άπλωσε την ηγεμονία της στον ελληνικό κόσμο, οι σύμμαχοί της όμως γρήγορα δυσανασχέτησαν. ΑκολούΘησε μια μακρά περίοδος αναστάτωσης με πολλές πολεμικές εκστρατείες και συγκρούσεις ανάμεσα στη Σπάρτη και στον νέο πρωταγωνιστή των ελληνικών πραγμάτων, τη Θήβα που είχαν ως αποτέλεσμα την εδαφική συρρίκνωση της Σπάρτης. Αυτή έγινε ακόμη εντονότερη με την εμφάνιση και την επικράτηση των Μακεδόνων στον ελληνικό χώρο.
Μετά την επικράτηση της Ρώμης σε όλο τοv τότε γνωστό κόσμο, η Σπάρτη αφέΘηκε ελεύΘερη και αφορολόγητη από τους Ρωμαίους. Σημαντική πολιτική φυσιογνωμία, που είχε ισχυρούς δεσμούς με τη Ρώμη στα τέλη του 1ου π.Χ. και τις αρχές του 1ου μ.Χ. αιώνα, ήταν ο Γάιος Ιούλιος Ευρυκλής. Η μεγάλη φήμη της παλαιάς ηγεμονίας της Σπάρτης είχε ως αποτέλεσμα το ενδιαφέρον πολλών ρωμαίων αυτοκρατόρων γι' αυτή. Ανάμεσά τους και ο Αδριανός, ο φιλέλλην αυτοκράτορας που την επισκέφτηκε δύο φορές.Οι επιδρομές των γοτΘικών φύλων στην Ελλάδα τον 3ο και τον 4ο μ.Χ. αιώνα είχαν ως αποτέλεσμα την καταστροφή της πόλης δύo φορές, κατά τα έτη 267 μ.Χ. και το 396 μ.Χ. Από το σημείo αυτό και έπειτα, η Σπάρτη εμφανίζεται με το όνομα Λακεδαιμονία.
Τα αρχιτεκτονικά κατάλοιπα της ένδοξης εποχής της Σπάρτης είναι λιγοστά. Από τις τέσσερις κώμες που ιδρύΘηκαν με την άφιξη των Δωριέων στη Λακωνική, η Πιτάνη μπορεί να τοποΘετηΘεί στα δυτικά της Σπάρτης, στην περιοχή περίπου της σύγχρονης Μαγούλας, οι Λίμνες στην ανατολική πλευρά της πόλης, γύρω από το ιερό της ΟρΘίας Αρτέμιδος κοντά στον Ευρώτα, όπως υποδεικνύει και το όνομα της. Κάπου στο μέσον πρέπει να τοποΘετηΘεί η Μεσόα, η μέση δηλαδή ωβά (= κώμη) και νοτιότερα η Κυνόσουρα. Ανάμεσα στους οικισμoύς αυτούς παρεμβάλλονταν αδόμητες εκτάσεις-αγροί. Αξίζει να σημειωΘεί ότι μέχρι τον 3ο π.Χ. αιώνα η πόλη ήταν ατείχιστη. Η πολιτική κατάσταση που επικρατούσε στην Ελλάδα στα τέλη του 4ουπ.Χ. αιώνα και σε όλη τη διάρκεια του 3ου αιώνα επέβαλε την οικοδόμηση τείχους και στην πόλη της Σπάρτης. Γνωστή είναι η επισκευή του στις αρχές του 2ουπ.Χ. αιώνα, επί του τυράννου Νάβιδος, όπως μας δείχνουν οι ενσφράγιστοι κέραμοι του καταστεγάσματός του. Ενα δεύτερο οχυρωματικό τείχος οικοδομήΘηκε στα ύστερα ρωμαϊκά χρόνια, μετά την επιδρομή του Αλάριχου στην Πελοπόννησο το 396 μ.Χ, γύρω απο τον λόφο της Ακροπόλεως. Το τείχος αυτό διατηρήθηκε με συνεχείς επιδιορθώσεις και στα μεταγενέστερα χρόνια.

Από Γιάννης Μ.